مبانی نظری و پیشینه تحقیق فعالیت بدنی در اوقات فراغت

اوقات فراغت، مدت زمانی است که فرد طی شبانه روز، فارغ از کارهای الزامی و به میل و انگیزه درونی خود، به انجام فعالیت های بدنی و ورزشی مورد علاقه اش می پردازد.  به هر گونه حرکت در زندگی روزانه از قبیل کار، تفریح، فعالیت های ورزشی و عملی، فعالیت بدنی گفته می شود. در واقع فعالیت جسمانی طیف گسترده ای از فعالیت با شدت های مختلف از قبیل قدم زدن، دویدن، پریدن و فعالیت های ورزشی را شامل می شود. فعالیت فیزیکی مناسب باید در تمام روزهای هفته یا حداقل پنج روز در هفته انجام شود تا اثرات بهداشتی مثبت داشته باشد و فعالیت جسمانی شدید نیز باید سه روز در هفته انجام شود (سازمان بهداشت آمریکا ، 2002).

 

 

 

مردم در چهار حوزه عمده زندگی خود فرصتی برای فعالیت جسمانی دارند:
 1- محل کار 
2- رفت و آمد
3- وظایف خانگی
4- اوقات فراغت (گزارش جهانی سلامت ، 1381).

 

 

انجام فعالیت بدنی مناسب در بیشتر روزهای هفته به طور اساسی می تواند موجب کاهش خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی و کاهش عوامل خطر سرطان، دیابت نوع دوم و فشار خون بالا شود و همچنین سبب بهبود متابولیسم گلوکز، کاهش چاقی و کاهش زمان انتقال دوره ای و افزایش سطح آنتی اکسیدان ها می گردد و موجب بهبود سلامت عضلات و استخوان ها، کنترل قد و کاهش علائم افسردگی می شود. افزایش سلامت روانی، کاهش استرس، اضطراب و افسردگی، کمک به پیشگیری یا کنترل مشکلات رفتاری در جوانان مانند: سیگار کشیدن، مصرف الکل یا سایر مواد مخدر، رژیم غذایی ناسالم، پرخاشگری و رفتارهای خشونت آمیز، از مزایای دیگر فعالیت بدنی مناسب است (سازمان بهداشت جهانی ، 2003 و مورو و همکاران، 2004).

 

 

 

 

 

فعالیت بدنی از اولویت های سلامت عمومی می باشد. فعالیت بدنی کافی و منظم از عوامل اصلی حفظ و ارتقای سلامت در سراسر دوره ی زندگی است (سایت سازمان بهداشت جهانی ). افزایش فعالیت جسمانی در اوقات فراغت بر افزایش سلامت روانی مردان تأثیر مثبتی دارد (وندل  و همکاران، 2004). فعالیت بدنی یکی از پیش شرط های اصلی رشد و سلامتی و پایه و اساس یک زندگی سالم و شاداب است که در ایجاد آرامش روانی و رشد بالقوه ی عادات و نگرش های مثبت در زندگی نقشی به سزا دارد.

 

 

 

فعالیت بدنی عبارتست از هر گونه تحرک بدنی که مستلزم هزینه ی انرژی باشد (سینها  و همکاران، 2002). نتایج تحقیقات انجام شده در زمینه ی فواید فعالیت های بدنی نشان می دهد که انجام فعالیت های بدنی منظم و داشتن سبک زندگی فعال، از اجزای اصلی حفظ و بهبود سلامت جسمی و روانی در جامعه است (جیمز و هیل ، 2005). افرادی که به فعالیت های ورزشی می پردازند، کمتر دچار اضطراب و افسردگی می شوند، مشکلات جسمی و روحی کمتری از خود نشان می دهند و در مقایسه با افرادی که به این فعالیت ها نمی پردازند از سلامت بیشتری برخوردار هستند (تورلیندسون  و همکاران، 1990).

 

 

 

 

 

 

 

فهرست مطالب
1-8-2- فعالیت بدنی در اوقات فراغت    1
فصل دوم    12
مقدمه    13
2-1- اوقات فراغت    13
2-1-1- دیدگاه های اوقات فراغت    29
2-1-2- کارکردهای اوقات فراغت    31
2-2- فعالیت بدنی و ورزش در اوقات فراغت    37
2-3- حمایت اجتماعی    42
2-4- پیشینه تحقیق    50
منابع