پرسشنامه استاندارد ابراز وجود گمبریل و ریجی

معرفی و تفسیر پرسشنامه ابراز وجود گمبریل  و ریجی :

پرسشنامه  ابراز وجود بر اساس آزمون  ابراز وجود  توسط گمبریل و ریجی( 1975) تهیه شده است و دارای 40 ماده اصلی می باشد که در برخی از مواد آن به دلیل عدم تطابق با فرهنگ ایرانی، تغییراتی در آن داده شده است، و به 22 سوال رسیده است. هر ماده آزمون یک موقعیتی را که مستلزم رفتار جرآت ورزی است را نشان می دهد از آزمودنی خواسته می شود که برای پاسخ دادن به سوالات بر حسب یک مقیاس درجه بندی 5 گزینه ای عمل نماید. این آزمون دارای چند رشته سوال است: الف) رد کردن تقاضا ب) بیان کردن محدودیت های شخصی ج) پیش قدم شدن در آعاز یک برخورد اجتماعی و بیان احساسات مثبت ج) کنار آمدن و قبول انتقاد چ) قبول تفاوت داشتن با یکدیگر ح) ابراز وجود در موقعیتهایی که باید کمک کرد خ) پسخوراند منفی. این پرسشنامه بر خلاف سایر پرسشنامه های جرات ورزی برای افراد خاصی ساخته نشده است و سوالات آن محدوده وسیعی از موقعیت های مختلف را در بر می گیرد ( ارجمند، 1386).

 

 

 

 

 روایی و پایایی پرسشنامه ابراز وجود گمبریل  و ریجی 

از نظر میزان پایایی، همبستگی بالایی بین ماده های آزمون با یکدیگر قرار دارد. بار عاملی ماده های مختلف آزمون بین 39 تا 70 درصد گزارش شده است. ضریب پایایی توسط گمبریل و ریجی 81/0 گزارش شده است.پس از حذف 18 ماده و هماهنگی با فرهنگ ایرانی ضریب پایایی توسط شهره آملی(1373) در انستیتو روانپژشکی تهران بر روی 40 دانش آموز دختر راهنمایی با فاصله زمانی 25 روز، 82/0 تعیین شد( محمودی و همکاران، 1383).  پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ مورد محاسبه قرار گرفت که میزان آن 80/0 برآورد گردیده است.  روایی  صوری این پرسشنامه توسط  استادان دانشگاه مورد تایید واقع  گردیده و روایی عاملی ماده های این آزمون  بین 39/0 تا 75/0 گزارش شده است (بهرامی، 1375).

 

 

 

 

شیوه نمره گذاری پرسشنامه ابراز وجود گمبریل  و ریجی 

ماده های این مقیاس دارای 5 گزینه است: 1- بسیار زیاد ناراحت می شوم2) زیاد ناراحت می شوم3) به طور متوسط ناراحت می شوم4) کمی ناراحت می شوم5) اصلا ناراحت نمی شوم. آزمودنی ها یکی از این گزینه ها را انتخاب می کند و علامت می زند. در این مقیاس ماده ها بر اساس مقادیر «1، 2، 3، 4، 5» نمره گزاری می شوند در پایان حاصل جمع نمرات میزان جرات ورزی فرد را نشان می دهد.( ارجمند، 1386).